Azterketaren lehen fasea erretxina polimeroaren eraikuntza-bloke gisa funtzionatuko zuen monomero bat hautatzera bideratu zen. Monomeroak UV bidez sendagarria izan behar zuen, ontze denbora nahiko laburra izan behar zuen eta tentsio handiagoko aplikazioetarako egokiak diren propietate mekaniko desiragarriak erakutsi. Taldeak, hiru hautagai potentzial probatu ondoren, azkenean 2-hidroxietil metakrilatoa ezarri zuen (HEMA deituko diogu besterik ez).
Monomeroa blokeatu ondoren, ikertzaileek fotohastatzaileen kontzentrazio optimoa bilatzen hasi ziren HEMArekin parekatzeko agente puzte egoki batekin batera. SLA sistema gehienetan aurkitu ohi diren 405 nm-ko UV argi estandarren azpian sendatzeko borondatea duten bi fotohaien espezie probatu ziren. Fotohasitzaileak 1:1 proportzioan konbinatu ziren eta pisuaren %5ean nahastu ziren emaitzarik onena lortzeko. Puzte-agentea - HEMAren egitura zelularra hedatzea errazteko erabiliko zena, "aparra" sortuz - apur bat zailagoa zen aurkitzea. Probatutako agente asko disolbaezinak edo egonkortzeko zailak ziren, baina taldea azkenean poliestirenoaren antzeko polimeroekin erabili ohi den ohikoa ez den puzte-agente batekin finkatu zen.
Osagaien nahasketa konplexua azken fotopolimero erretxina formulatzeko erabili zen eta taldeak CAD diseinu ez hain konplexuak 3D inprimatzeko lan egin zuen. Ereduak 3D inprimatu ziren Anycubic Photon batean 1x eskalan eta 200 °C-tan berotzen ziren hamar minutuz. Beroak puzte-agentea deskonposatu zuen, erretxinaren apar-ekintza aktibatuz eta modeloen tamaina zabalduz. Hedapenaren aurreko eta ondorengo dimentsioak alderatzean, ikertzaileek % 4000 (40x) arteko hedapen bolumetrikoak kalkulatu zituzten, 3D inprimatutako ereduak Photon-en eraikuntza-plakaren dimentsio-mugetatik gaindituz. Ikertzaileek uste dute teknologia hau aplikazio arinetarako erabil daitekeela, hala nola aeroplanak edo flotagarritasun lagungarrietarako, hedatutako materialaren dentsitate oso baxua dela eta.
Argitalpenaren ordua: 2024-09-30
